Kolory liturgiczne i czas ich stosowania w Kościele katolickim obrządku rzymskiego (łacińskiego) reguluje Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. Dokument ten w punkcie 346 zaznacza, iż „co do kolorów szat liturgicznych, należy zachować tradycję” i wymienia sześć kolorów liturgicznych:

• biały – w okresie Bożego Narodzenia oraz Zmartwychwstania. W święta Pańskie (np. Msza Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek), maryjne, aniołów, świętych (nie męczenników), w święta: Wszystkich Świętych, Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty, Nawrócenia św. Pawła oraz Katedry Św. Piotra, a także w czasie mszy obrzędowych (jeżeli nie mają własnych kolorów). Wykorzystywany jest również w mszach pogrzebowych dzieci, a także dorosłych (zgodnie z wolą zmarłego) oraz podczas udzielania sakramentów chrztu i małżeństwa;
• zielony – w okresie zwykłym;
• czerwony – w Niedzielę Męki Pańskiej, Wielki Piątek, Uroczystość Zesłania Ducha Św., święta Apostołów, Ewangelistów i Męczenników, w mszach o tematyce związanej z Duchem Świętym (np. msza obrzędowa bierzmowania), w mszach o Męce Pańskiej i Krzyżu Świętym, a także wyjątkowo podczas niektórych uroczystości pogrzebowych w Rzymie (np. pogrzebu zmarłego papieża);
• fioletowy – w okresie adwentu i wielkiego postu oraz w mszach za zmarłych;
• czarny – może być stosowany w mszach za zmarłych – zależnie od lokalnych zwyczajów;
• różowy – może być stosowany w III niedzielę adwentu (→ Gaudete) oraz IV niedzielę wielkiego postu (→ Laetare) – zależnie od lokalnych zwyczajów.

Oprócz wyżej wymienionych kolorów, obecnie obowiązujące przepisy liturgiczne dopuszczają także stosowanie szat liturgicznych w kolorze złotym i srebrnym. Choć barwy te w ogóle nie pojawiają się w obowiązującym kanonie kolorów liturgicznych, to jednak OWMR w punkcie 346 podaje, iż „w dni bardziej uroczyste można używać okazalszych szat liturgicznych, chociaż nie są w kolorze dnia”. Zasada ta została potwierdzona i doprecyzowana w Instrukcji Redemptionis Sacramentum^[1]. Zgodnie z punktem 127 tego dokumentu, dla zachowania dziedzictwa Kościoła, możliwość stosowania w dni świąteczne okazalszych szat liturgicznych dotyczy z zasady szat zabytkowych, uszytych przed wielu laty, a rozszerzanie jej na nowe szaty tego rodzaju nie może naruszać przyjętych zwyczajów poprzez stosowanie form i kolorów podyktowanych kryteriami czysto subiektywnymi, nie mających żadnego umocowania w tradycji, a tym samym osłabiać ogólnego sensu tego przepisu (warunkiem podstawowym jest tu „dzień bardziej uroczysty”) – niedopuszczalne jest zatem np. używanie szat koloru złotego w zwykłe dni czy też nie mająca żadnego uzasadnienia prawnego praktyka stosowania ornatów barwy niebieskiej w święta maryjne. Szaty liturgiczne koloru złotego i srebrnego mogą być stosowane wymiennie z szatami białymi, zielonymi i czerwonymi, ale nigdy z fioletowymi i czarnymi, a z tymi pierwszymi tylko i wyłącznie w czasie najważniejszych, szczególnie uroczystych celebracji^[2][3][4].